Hayatımızda öyle anlar vardır ki gerçekten yolun sonuna yaklaştığımızı hissederiz. Bu his, bazen bir yolculuktaki türbülans anında, bazen bir sokak çatışmasının ortasında kalıp korkuyla yüz yüze geldiğimizde ya da bir trafik kazasında son anda kurtulduğumuzda ortaya çıkar. Bazen de çok değer verdiğimiz birinin hastalığı ya da ölüm haberini aldığımızda bu duyguyla karşı karşıya geliriz. Bu tür anlarda aklımıza gelen ilk şey genellikle “sevdiklerimiz” olur.
İnsanın en temel ihtiyacı nedir diye soracak olursak, tabii ki sevgi en başta gelir. Eskiden sevgi denince akla aile, arkadaşlar, dostlar gelirdi. Ancak günümüz insanına baktığımızda önceliklerinin çok farklılaştığını görürüz. Yüksek maaş, prestijli bir iş, fiziksel güzellik gibi materyalist değerlere odaklanırız. Bu özelliklerin sevgi getireceğine inanırız, fakat bunlar hiçbir zaman ruhumuzu tam anlamıyla tatmin edemez. Bu nedenle, günümüzde pek çoğumuz duygusal olarak yalnızız. Oysa sosyal destek, en güçlü terapi araçlarından biridir. Sevgi evrenseldir, ancak önce kendimizi sevmemiz gerekir. Kendini sevmeyen bir kişi, başkalarını da sevemez. Yaratılanı yaratandan ötürü sevmek, doğayı ve onun içinde var olan tüm canlıları sevmek, bizi gerçek anlamda sevgi erdemine ulaştırabilir. Ancak o zaman sevgiyle dolu, erdemli bireyler olabiliriz.
Sevgi, sadece bireysel bir ihtiyaç değil, aynı zamanda toplumların da temelini oluşturan bir değerdir. Sevginin yokluğu, bireylerde ve topluluklarda derin yaralar açar; ayrışmalara, ötekileştirmelere ve nihayetinde huzursuzluklara yol açar. Sevgi, insanları bir araya getiren, aradaki farkları ortadan kaldıran bir bağdır. Bu bağ, hoşgörü ve empatiyi besler, toplumsal barışı sağlar. Ancak, sevginin gerçek anlamda var olabilmesi için, bireylerin öncelikle kendi iç dünyalarında bu değeri keşfetmeleri gerekir. Kendisiyle barışık, kendini olduğu gibi kabul eden ve seven bir insan, çevresine de bu sevgiyi yansıtabilir. Bu da daha mutlu, daha sağlıklı ve daha dayanışmacı bir toplumun inşasına katkıda bulunur. Sevginin gücünü ve etkisini sadece bireysel hayatlarımızda değil, toplumsal ilişkilerimizde de gözetmeli ve bu değeri korumalıyız.
Gülay Aydın
